⸂⌜ ᎢᎪᎬKᎾᎾK's fanFIC📣^

␥ 𝐌𝐀𝐌𝐌𝐀𝐓𝐔𝐒 Part 32

«منم آدمِ اهمیت دادن به کریسمس نیستم، اما روزهای آخریه که پیشم هستی و باید خاطره‌های خوب زیادی بسازم مگه نه؟»

زمان گفتن این کلمات ناخواسته چشمانش پر از اشک شد و قطره‌ی اشک در کمال ناباوری از چشمش فراری شد، تهیونگ گریه می‌کرد؟ تهیونگ کی اینقدر وابسته و احساساتی شده بود؟ باورش برای همه و همینطور جونگوک سخت بود... آسمون تاریک و ستاره بارونِ چشم‌های پسرک از شوک درشت شد و دهانش باز موند:

«هیونگ من فقط میرم خوابگاه!»

مرد بزرگتر به خاطر غروری که زیر پا گذاشته بود، احساساتی که صادقانه بروز داده بود و البته دوست داشتنی که از چشم‌های سرازیر میشدن اشکش رو پاک کرد و به ظاهر خندید.

«خدا تورو خلق کرد و از خودش پرسید چطور ممکنه تنها روی زمین ولت کنه؟ همین شد دلیل به دنیا اومدن من. تنهات نمیذارم دکتر کیم.»

~

هنوز ورود نامجون رو باور نکرده بود که شخص آشنای دیگه‌ای هم از چهارچوب درب گذشت و وارد خونه شد، کریسمس امسال عجیب و غیر قابل باور بود!

«با موهات چی کار کردی جیمین؟!»

「 #Mammatus  ⁞ #Spoil 」
→
@VKook_i ᭧
@vkooki_fic ᭧